opdragen

Danish

Verb

opdragen

  1. (when used as an adjective) past participle, common gender of opdrage

Dutch

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

opdragen

  1. to assign a duty to, to charge with

Inflection
Inflection of opdragen (strong class 6, separable)
infinitive opdragen
past singular droeg op
past participle opgedragen
infinitive opdragen
gerund opdragen n
verbal noun —
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular draag opdroeg opopdraagopdroeg
2nd person sing. (jij) draagt opdroeg opopdraagtopdroeg
2nd person sing. (u) draagt opdroeg opopdraagtopdroeg
2nd person sing. (gij) draagt opdroegt opopdraagtopdroegt
3rd person singular draagt opdroeg opopdraagtopdroeg
plural dragen opdroegen opopdragenopdroegen
subjunctive sing.1 drage opdroege opopdrageopdroege
subjunctive plur.1 dragen opdroegen opopdragenopdroegen
imperative sing. draag op
imperative plur.1 draagt op
participles opdragendopgedragen
1) Archaic.

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.