ontluisteren

Dutch

Etymology

From ont- (de-) + luister (lustre) + -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɔntˈlœy̯stərə(n)/
  • (file)

Verb

ontluisteren

  1. (transitive) to tarnish, remove lustre

Inflection

Inflection of ontluisteren (weak, prefixed)
infinitive ontluisteren
past singular ontluisterde
past participle ontluisterd
infinitive ontluisteren
gerund ontluisteren n
present tense past tense
1st person singular ontluisterontluisterde
2nd person sing. (jij) ontluistertontluisterde
2nd person sing. (u) ontluistertontluisterde
2nd person sing. (gij) ontluistertontluisterde
3rd person singular ontluistertontluisterde
plural ontluisterenontluisterden
subjunctive sing.1 ontluistereontluisterde
subjunctive plur.1 ontluisterenontluisterden
imperative sing. ontluister
imperative plur.1 ontluistert
participles ontluisterendontluisterd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.