occulens

Latin

Etymology

Present participle of occulō

Participle

occulēns m, f, n (genitive occulentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative occulēns occulēns occulentēs occulentia
Genitive occulentis occulentis occulentium occulentium
Dative occulentī occulentī occulentibus occulentibus
Accusative occulentem occulēns occulentēs, occulentīs occulentia
Ablative occulente, occulentī1 occulente, occulentī1 occulentibus occulentibus
Vocative occulēns occulēns occulentēs occulentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.