obudzić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *buditi, from Proto-Indo-European *bʰowdʰéyeti, causative of *bʰewdʰ- (“to be awake, aware”). Cognate with Sanskrit बोधयति (bodháyati).

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbu.d͡ʑit͡ɕ/

Verb

obudzić pf (imperfective budzić)

  1. (transitive) to wake
  2. (transitive) to get someone up
    Obudź go!
    Wake him up!
  3. (reflexive, autocausative) to awake, to waken (stop sleeping)
    Obudziłem się o ósmej rano.
    I woke up at 8 AM.

Conjugation
Conjugation of obudzić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive obudzić
future tense 1st obudzę obudzimy
2nd obudzisz obudzicie
3rd obudzi obudzą
past tense 1st obudziłem obudziłam obudziliśmy obudziłyśmy
2nd obudziłeś obudziłaś obudziliście obudziłyście
3rd obudził obudziła obudziło obudzili obudziły
conditional 1st obudziłbym obudziłabym obudzilibyśmy obudziłybyśmy
2nd obudziłbyś obudziłabyś obudzilibyście obudziłybyście
3rd obudziłby obudziłaby obudziłoby obudziliby obudziłyby
imperative 1st niech obudzę obudźmy
2nd obudź obudźcie
3rd niech obudzi niech obudzą
passive adjectival participle obudzony obudzona obudzone obudzeni obudzone
anterior adverbial participle obudziwszy
impersonal past obudzono
verbal noun obudzenie
  • obudzony

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.