obstitus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /opˈstiː.tus/, [ɔpˈstiː.tʊs]
Adjective
obstītus (feminine obstīta, neuter obstītum); first/second declension
- Alternative form of obstipus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obstītus | obstīta | obstītum | obstītī | obstītae | obstīta | |
Genitive | obstītī | obstītae | obstītī | obstītōrum | obstītārum | obstītōrum | |
Dative | obstītō | obstītae | obstītō | obstītīs | obstītīs | obstītīs | |
Accusative | obstītum | obstītam | obstītum | obstītōs | obstītās | obstīta | |
Ablative | obstītō | obstītā | obstītō | obstītīs | obstītīs | obstītīs | |
Vocative | obstīte | obstīta | obstītum | obstītī | obstītae | obstīta |
References
- obstitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obstitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obstitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.