obrutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of obruō.

Participle

obrutus m (feminine obruta, neuter obrutum); first/second declension

  1. overwhelmed, overthrown
  2. buried, concealed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative obrutus obruta obrutum obrutī obrutae obruta
Genitive obrutī obrutae obrutī obrutōrum obrutārum obrutōrum
Dative obrutō obrutae obrutō obrutīs obrutīs obrutīs
Accusative obrutum obrutam obrutum obrutōs obrutās obruta
Ablative obrutō obrutā obrutō obrutīs obrutīs obrutīs
Vocative obrute obruta obrutum obrutī obrutae obruta

References

  • obrutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obrutus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • obrutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to be involved in many undertakings; to be much occupied, embarrassed, overwhelmed by business-claims: multis negotiis implicatum, districtum, distentum, obrutum esse
    • to be virtuous: virtute praeditum, ornatum esse (opp. vitiis obrutum esse)
    • to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse
    • to be deeply in debt: aere alieno obrutum, demersum esse
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.