obrażać

See also: obrazac

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbra.ʐat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

obrażać impf (perfective obrazić)

  1. (transitive) to offend, to upset

Conjugation
Conjugation of obrażać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive obrażać
present tense 1st obrażam obrażamy
2nd obrażasz obrażacie
3rd obraża obrażają
past tense 1st obrażałem obrażałam obrażaliśmy obrażałyśmy
2nd obrażałeś obrażałaś obrażaliście obrażałyście
3rd obrażał obrażała obrażało obrażali obrażały
future tense 1st będę obrażał1 będę obrażała1 będziemy obrażali1 będziemy obrażały1
2nd będziesz obrażał1 będziesz obrażała1 będziecie obrażali1 będziecie obrażały1
3rd będzie obrażał1 będzie obrażała1 będzie obrażało1 będą obrażali1 będą obrażały1
conditional 1st obrażałbym obrażałabym obrażalibyśmy obrażałybyśmy
2nd obrażałbyś obrażałabyś obrażalibyście obrażałybyście
3rd obrażałby obrażałaby obrażałoby obrażaliby obrażałyby
imperative 1st — obrażajmy
2nd obrażaj obrażajcie
3rd niech obraża niech obrażają
active adjectival participle obrażający obrażająca obrażające obrażający obrażające
contemporary adverbial participle obrażając
impersonal past obrażano
verbal noun obrażanie
1 or: będę obrażać, będziesz obrażać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.