oblitteratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of oblitterō (erase, blot out).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ob.lit.teˈraː.tus/, [ɔb.lɪt.tɛˈraː.tʊs]

Participle

oblitterātus (feminine oblitterāta, neuter oblitterātum); first/second-declension participle

  1. erased, effaced, having been blotted out
  2. consigned to oblivion, having been forgotten

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative oblitterātus oblitterāta oblitterātum oblitterātī oblitterātae oblitterāta
Genitive oblitterātī oblitterātae oblitterātī oblitterātōrum oblitterātārum oblitterātōrum
Dative oblitterātō oblitterātō oblitterātīs
Accusative oblitterātum oblitterātam oblitterātum oblitterātōs oblitterātās oblitterāta
Ablative oblitterātō oblitterātā oblitterātō oblitterātīs
Vocative oblitterāte oblitterāta oblitterātum oblitterātī oblitterātae oblitterāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.