obaudiens

Latin

Etymology

Present participle of obaudiō.

Participle

obaudiēns m, f, n (genitive obaudientis); third declension

  1. obeying

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative obaudiēns obaudiēns obaudientēs obaudientia
Genitive obaudientis obaudientis obaudientium obaudientium
Dative obaudientī obaudientī obaudientibus obaudientibus
Accusative obaudientem obaudiēns obaudientēs, obaudientīs obaudientia
Ablative obaudiente, obaudientī1 obaudiente, obaudientī1 obaudientibus obaudientibus
Vocative obaudiēns obaudiēns obaudientēs obaudientia

1When used purely as an adjective.

References

  • obaudiens in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obaudiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.