normaali

Finnish

Etymology

From Latin normālis.

Adjective

normaali (comparative normaalimpi, superlative normaalein)

  1. normal

Declension

Inflection of normaali (Kotus type 6/paperi, no gradation)
nominative normaali normaalit
genitive normaalin normaalien
normaaleiden
normaaleitten
partitive normaalia normaaleita
normaaleja
illative normaaliin normaaleihin
singular plural
nominative normaali normaalit
accusative nom. normaali normaalit
gen. normaalin
genitive normaalin normaalien
normaaleiden
normaaleitten
partitive normaalia normaaleita
normaaleja
inessive normaalissa normaaleissa
elative normaalista normaaleista
illative normaaliin normaaleihin
adessive normaalilla normaaleilla
ablative normaalilta normaaleilta
allative normaalille normaaleille
essive normaalina normaaleina
translative normaaliksi normaaleiksi
instructive normaalein
abessive normaalitta normaaleitta
comitative normaaleine

Antonyms

Compounds

Noun

normaali

  1. (geometry) normal

Declension

Inflection of normaali (Kotus type 6/paperi, no gradation)
nominative normaali normaalit
genitive normaalin normaalien
normaaleiden
normaaleitten
partitive normaalia normaaleita
normaaleja
illative normaaliin normaaleihin
singular plural
nominative normaali normaalit
accusative nom. normaali normaalit
gen. normaalin
genitive normaalin normaalien
normaaleiden
normaaleitten
partitive normaalia normaaleita
normaaleja
inessive normaalissa normaaleissa
elative normaalista normaaleista
illative normaaliin normaaleihin
adessive normaalilla normaaleilla
ablative normaalilta normaaleilta
allative normaalille normaaleille
essive normaalina normaaleina
translative normaaliksi normaaleiksi
instructive normaalein
abessive normaalitta normaaleitta
comitative normaaleineen

Kven

Etymology

From Latin normālis.

Adjective

normaali

  1. normal
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.