nomen gentilicium

English

Etymology

Borrowed from Latin nōmen (name) + gentīlicium (nominative neuter singular form of gentīlicius, “belonging to a particular Roman gens”)

Pronunciation

Noun

nomen gentilicium (plural nomina gentilicia)

  1. The name designating a Roman citizen as a member of a particular gens; a gentile name.

Translations


Latin

Alternative forms

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈnoː.men ɡen.tiːˈli.ki.um/, [ˈnoː.mɛn ɡɛn.tiːˈlɪ.ki.ũ]

Noun

nōmen gentīlicium n (genitive nōminis gentīliciī); third declension

  1. name belonging to a particular gens, gentile name, also borrowed directly as nomen gentilicium
    • 1737, Gottfried Sellius, Ad locum M. Terentii Varronis de Re rust. lib. ii. c. i. n. vii. de nominibus Romanorum brutisonis, page 13:
      At vero nec praenominis nominisque gentilitii, quae ad Augustum usque perdurauerat, laudata singularitas obseruata diutius legitur: namque post eius tempora multos duo nomina gentilicia habuisse inuenies.
      (please add an English translation of this quote)

Declension

Third declension noun with second declension adjective.

Case Singular Plural
Nominative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia
Genitive nōminis gentīliciī nōminum gentīliciōrum
Dative nōminī gentīliciō nōminibus gentīliciīs
Accusative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia
Ablative nōmine gentīliciō nōminibus gentīliciīs
Vocative nōmen gentīlicium nōmina gentīlicia

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.