niemieć

See also: Niemiec

Polish

Etymology

From niemy +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɲɛ.mʲɛt͡ɕ/

Verb

niemieć impf

  1. (intransitive) to become speechless

Conjugation
Conjugation of niemieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive niemieć
present tense 1st niemieję niemiejemy
2nd niemiejesz niemiejecie
3rd niemieje niemieją
past tense 1st niemiałem niemiałam niemieliśmy niemiałyśmy
2nd niemiałeś niemiałaś niemieliście niemiałyście
3rd niemiał niemiała niemiało niemieli niemiały
future tense 1st będę niemiał1 będę niemiała1 będziemy niemieli1 będziemy niemiały1
2nd będziesz niemiał1 będziesz niemiała1 będziecie niemieli1 będziecie niemiały1
3rd będzie niemiał1 będzie niemiała1 będzie niemiało1 będą niemieli1 będą niemiały1
conditional 1st niemiałbym niemiałabym niemielibyśmy niemiałybyśmy
2nd niemiałbyś niemiałabyś niemielibyście niemiałybyście
3rd niemiałby niemiałaby niemiałoby niemieliby niemiałyby
imperative 1st — niemiejmy
2nd niemiej niemiejcie
3rd niech niemieje niech niemieją
active adjectival participle niemiejący niemiejąca niemiejące niemiejący niemiejące
contemporary adverbial participle niemiejąc
impersonal past niemiano
verbal noun niemienie
1 or: będę niemieć, będziesz niemieć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.