nakijken

Dutch

Etymology

Compound of na + kijken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnaːˌkɛi̯.kə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: na‧kij‧ken

Verb

nakijken

  1. (transitive) to check, to review
  2. (transitive) to grade, to mark (to review tests or assignments to determine marks)
  3. (transitive) to look back at

Inflection

Inflection of nakijken (strong class 1, separable)
infinitive nakijken
past singular keek na
past participle nagekeken
infinitive nakijken
gerund nakijken n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kijk nakeek nanakijknakeek
2nd person sing. (jij) kijkt nakeek nanakijktnakeek
2nd person sing. (u) kijkt nakeek nanakijktnakeek
2nd person sing. (gij) kijkt nakeekt nanakijktnakeekt
3rd person singular kijkt nakeek nanakijktnakeek
plural kijken nakeken nanakijkennakeken
subjunctive sing.1 kijke nakeke nanakijkenakeke
subjunctive plur.1 kijken nakeken nanakijkennakeken
imperative sing. kijk na
imperative plur.1 kijkt na
participles nakijkendnagekeken
1) Archaic.

Derived terms

  • het nakijken hebben

Descendants

  • Afrikaans: nakyk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.