märehtijä

Finnish

Etymology

Agential noun of the verb märehtiä + -jä.

Pronunciation

  • Hyphenation: mä‧reh‧ti‧jä
  • IPA(key): /ˈmærehtijæ/

Noun

märehtijä

  1. ruminant

Declension

Inflection of märehtijä (Kotus type 12/kulkija, no gradation)
nominative märehtijä märehtijät
genitive märehtijän märehtijöiden
märehtijöitten
partitive märehtijää märehtijöitä
illative märehtijään märehtijöihin
singular plural
nominative märehtijä märehtijät
accusative nom. märehtijä märehtijät
gen. märehtijän
genitive märehtijän märehtijöiden
märehtijöitten
märehtijäinrare
partitive märehtijää märehtijöitä
inessive märehtijässä märehtijöissä
elative märehtijästä märehtijöistä
illative märehtijään märehtijöihin
adessive märehtijällä märehtijöillä
ablative märehtijältä märehtijöiltä
allative märehtijälle märehtijöille
essive märehtijänä märehtijöinä
translative märehtijäksi märehtijöiksi
instructive märehtijöin
abessive märehtijättä märehtijöittä
comitative märehtijöineen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.