mutuus

Latin

Etymology

From mūt(ō) (to exchange) + -uus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈmuː.tu.us/, [ˈmuː.tʊ.ʊs]

Adjective

mūtuus (feminine mūtua, neuter mūtuum, adverb mūtuō); first/second-declension adjective

  1. borrowed, lent
  2. (by extension) in return, in exchange, mutual, reciprocal
    • 1687 Sir Isaac Newton: Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica: "Lex III: Actioni contrariam semper et æqualem esse reactionem: sive corporum duorum actiones in se mutuo semper esse æquales et in partes contrarias dirigi."

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative mūtuus mūtua mūtuum mūtuī mūtuae mūtua
Genitive mūtuī mūtuae mūtuī mūtuōrum mūtuārum mūtuōrum
Dative mūtuō mūtuō mūtuīs
Accusative mūtuum mūtuam mūtuum mūtuōs mūtuās mūtua
Ablative mūtuō mūtuā mūtuō mūtuīs
Vocative mūtue mūtua mūtuum mūtuī mūtuae mūtua

Derived terms

Descendants

References

  • mutuus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mutuus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • mutuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to borrow money from some one: pecuniam mutuari or sumere mutuam ab aliquo
    • to lend money to some one: pecuniam alicui mutuam dare
    • (ambiguous) the alternation of tides: aestus maritimi mutuo accedentes et recedentes (N. D. 2. 53. 132)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.