musicatus

Latin

Etymology

Post-Classical, from mūsica (music).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /muː.siˈkaː.tus/, [muː.sɪˈkaː.tʊs]

Adjective

mūsicātus (feminine mūsicāta, neuter mūsicātum); first/second declension

  1. set to music

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative mūsicātus mūsicāta mūsicātum mūsicātī mūsicātae mūsicāta
Genitive mūsicātī mūsicātae mūsicātī mūsicātōrum mūsicātārum mūsicātōrum
Dative mūsicātō mūsicātae mūsicātō mūsicātīs mūsicātīs mūsicātīs
Accusative mūsicātum mūsicātam mūsicātum mūsicātōs mūsicātās mūsicāta
Ablative mūsicātō mūsicātā mūsicātō mūsicātīs mūsicātīs mūsicātīs
Vocative mūsicāte mūsicāta mūsicātum mūsicātī mūsicātae mūsicāta

References

  • musicatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • musicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.