murtuma

Finnish

Etymology

murtua + -ma

Noun

murtuma

  1. A fracture.

Declension

Inflection of murtuma (Kotus type 10/koira, no gradation)
nominative murtuma murtumat
genitive murtuman murtumien
partitive murtumaa murtumia
illative murtumaan murtumiin
singular plural
nominative murtuma murtumat
accusative nom. murtuma murtumat
gen. murtuman
genitive murtuman murtumien
murtumainrare
partitive murtumaa murtumia
inessive murtumassa murtumissa
elative murtumasta murtumista
illative murtumaan murtumiin
adessive murtumalla murtumilla
ablative murtumalta murtumilta
allative murtumalle murtumille
essive murtumana murtumina
translative murtumaksi murtumiksi
instructive murtumin
abessive murtumatta murtumitta
comitative murtumineen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.