muoto

Finnish

Etymology

From Proto-Finnic *mooto, from Proto-Germanic *mōta. Doublet with muotti.

Pronunciation

  • Hyphenation: muo‧to

Noun

muoto

  1. A shape.
  2. A form.

Declension

Inflection of muoto (Kotus type 1/valo, t-d gradation)
nominative muoto muodot
genitive muodon muotojen
partitive muotoa muotoja
illative muotoon muotoihin
singular plural
nominative muoto muodot
accusative nom. muoto muodot
gen. muodon
genitive muodon muotojen
partitive muotoa muotoja
inessive muodossa muodoissa
elative muodosta muodoista
illative muotoon muotoihin
adessive muodolla muodoilla
ablative muodolta muodoilta
allative muodolle muodoille
essive muotona muotoina
translative muodoksi muodoiksi
instructive muodoin
abessive muodotta muodoitta
comitative muotoineen

Derived terms

Compounds

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.