multiplicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of multiplicō (multiply).

Participle

multiplicātus m (feminine multiplicāta, neuter multiplicātum); first/second declension

  1. increased, augmented, having been increased.
  2. (mathematics) multiplied, having been multiplied

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative multiplicātus multiplicāta multiplicātum multiplicātī multiplicātae multiplicāta
Genitive multiplicātī multiplicātae multiplicātī multiplicātōrum multiplicātārum multiplicātōrum
Dative multiplicātō multiplicātō multiplicātīs
Accusative multiplicātum multiplicātam multiplicātum multiplicātōs multiplicātās multiplicāta
Ablative multiplicātō multiplicātā multiplicātō multiplicātīs
Vocative multiplicāte multiplicāta multiplicātum multiplicātī multiplicātae multiplicāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.