mruczeć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmru.t͡ʂɛt͡ɕ/

Verb

mruczeć impf (perfective zamruczeć)

  1. to purr
  2. to mumble, to mutter

Conjugation
Conjugation of mruczeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive mruczeć
present tense 1st mruczę mruczymy
2nd mruczysz mruczycie
3rd mruczy mruczą
past tense 1st mruczałem mruczałam mruczeliśmy mruczałyśmy
2nd mruczałeś mruczałaś mruczeliście mruczałyście
3rd mruczał mruczała mruczało mruczeli mruczały
future tense 1st będę mruczał1 będę mruczała1 będziemy mruczeli1 będziemy mruczały1
2nd będziesz mruczał1 będziesz mruczała1 będziecie mruczeli1 będziecie mruczały1
3rd będzie mruczał1 będzie mruczała1 będzie mruczało1 będą mruczeli1 będą mruczały1
conditional 1st mruczałbym mruczałabym mruczelibyśmy mruczałybyśmy
2nd mruczałbyś mruczałabyś mruczelibyście mruczałybyście
3rd mruczałby mruczałaby mruczałoby mruczeliby mruczałyby
imperative 1st — mruczmy
2nd mrucz mruczcie
3rd niech mruczy niech mruczą
active adjectival participle mruczący mrucząca mruczące mruczący mruczące
contemporary adverbial participle mrucząc
impersonal past mruczano
verbal noun mruczenie
1 or: będę mruczeć, będziesz mruczeć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.