motać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *motati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmɔ.tat͡ɕ/

Verb

motać impf (perfective namotać)

  1. (transitive) to spool, to reel, to tangle

Conjugation
Conjugation of motać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive motać
present tense 1st motam motamy
2nd motasz motacie
3rd mota motają
past tense 1st motałem motałam motaliśmy motałyśmy
2nd motałeś motałaś motaliście motałyście
3rd motał motała motało motali motały
future tense 1st będę motał1 będę motała1 będziemy motali1 będziemy motały1
2nd będziesz motał1 będziesz motała1 będziecie motali1 będziecie motały1
3rd będzie motał1 będzie motała1 będzie motało1 będą motali1 będą motały1
conditional 1st motałbym motałabym motalibyśmy motałybyśmy
2nd motałbyś motałabyś motalibyście motałybyście
3rd motałby motałaby motałoby motaliby motałyby
imperative 1st — motajmy
2nd motaj motajcie
3rd niech mota niech motają
active adjectival participle motający motająca motające motający motające
passive adjectival participle motany motana motane motani motane
contemporary adverbial participle motając
impersonal past motano
verbal noun motanie
1 or: będę motać, będziesz motać etc.

Synonyms
  • (to spool, to reel): nawijać
  • (to tangle): plątać, wikłać

Further reading
  • motać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.