miseritus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of misereō.

Participle

miseritus m (feminine miserita, neuter miseritum); first/second declension

  1. lamented, deplored
  2. pitied

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative miseritus miserita miseritum miseritī miseritae miserita
Genitive miseritī miseritae miseritī miseritōrum miseritārum miseritōrum
Dative miseritō miseritae miseritō miseritīs miseritīs miseritīs
Accusative miseritum miseritam miseritum miseritōs miseritās miserita
Ablative miseritō miseritā miseritō miseritīs miseritīs miseritīs
Vocative miserite miserita miseritum miseritī miseritae miserita

References

  • miseritus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • miseritus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • miseritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.