mezuniyet

Turkish

Etymology

From Arabic مَصُونِيَّة‎ (maṣūniyya), from مَصُون‎ (maṣūn). See also Persian مصونیت‎ (masuniyat).

Noun

mezuniyet (definite accusative mezuniyeti, plural mezuniyetler)

  1. (education) graduation
  2. (obsolete) authority

Declension
Inflection
Nominative mezuniyet
Definite accusative mezuniyeti
Singular Plural
Nominative mezuniyet mezuniyetler
Definite accusative mezuniyeti mezuniyetleri
Dative mezuniyete mezuniyetlere
Locative mezuniyette mezuniyetlerde
Ablative mezuniyetten mezuniyetlerden
Genitive mezuniyetin mezuniyetlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular mezuniyetim mezuniyetlerim
2nd singular mezuniyetin mezuniyetlerin
3rd singular mezuniyeti mezuniyetleri
1st plural mezuniyetimiz mezuniyetlerimiz
2nd plural mezuniyetiniz mezuniyetleriniz
3rd plural mezuniyetleri mezuniyetleri
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.