meridianus

Latin

Etymology

From merīdiēs (midday) + -ānus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /me.riː.diˈaː.nus/, [mɛ.riː.dɪˈaː.nʊs]

Adjective

merīdiānus (feminine merīdiāna, neuter merīdiānum); first/second declension

  1. midday, noon (attributive)
  2. southern

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative merīdiānus merīdiāna merīdiānum merīdiānī merīdiānae merīdiāna
Genitive merīdiānī merīdiānae merīdiānī merīdiānōrum merīdiānārum merīdiānōrum
Dative merīdiānō merīdiānae merīdiānō merīdiānīs merīdiānīs merīdiānīs
Accusative merīdiānum merīdiānam merīdiānum merīdiānōs merīdiānās merīdiāna
Ablative merīdiānō merīdiānā merīdiānō merīdiānīs merīdiānīs merīdiānīs
Vocative merīdiāne merīdiāna merīdiānum merīdiānī merīdiānae merīdiāna

Descendants

References

  • meridianus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • meridianus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • meridianus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • morning, noon, evening, night: tempus matutīnum, meridianum, vespertinum, nocturnum
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.