marul

Norn

Etymology

From Old Norse mörulfr.

Noun

marul m

  1. angler

Turkish

marul

Alternative forms

  • marol (Urfa)

Etymology

From Ottoman Turkish مارول (marul), from Byzantine Greek μαρούλιον (maroúlion).

Noun

marul (definite accusative marulu, plural marullar)

  1. lettuce (an edible plant, Lactuca)

Declension

Inflection
Nominative marul
Definite accusative marulu
Singular Plural
Nominative marul marullar
Definite accusative marulu marulları
Dative marula marullara
Locative marulda marullarda
Ablative maruldan marullardan
Genitive marulun marulların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular marulum marullarım
2nd singular marulun marulların
3rd singular marulu marulları
1st plural marulumuz marullarımız
2nd plural marulunuz marullarınız
3rd plural marulları marulları

References

  • Meyer, Gustav (1892), “Türkische Studien. I. Die griechischen und romanischen Bestandtheile im Wortschatze des Osmanisch-Türkischen”, in Sitzungsberichte der philosophisch-historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften (in German), volume 128, Wien: In Commission bei F. Tempsky, page 32
  • Nişanyan, Sevan (2002–), marul”, in Nişanyan Sözlük
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.