marta

Galician

Etymology

1439. From Proto-Germanic *marþuz (marten), maybe through Old French marte.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmaɾta̝/

Noun

marta f (plural martas)

  1. marten
    Synonyms: martaraña, martuxa
    • 1439, X. Ferro Couselo (ed.), A vida e a fala dos devanceiros. Vigo: Galaxia, page 420:
      da pelica da marta, hua branca, et da lontra, dous diñeiros, et da raposa, hun diñeiro
      a marten pelt, a branca [coin]; and of otter, two diñeiros; and of fox, a diñeiro

References

  • marta” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
  • marta” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
  • marta” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • marta” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

    Latvian

    Noun

    marta m

    1. genitive singular form of marts

    Portuguese

    Etymology

    From French marte, from Old High German mardar, from Proto-Germanic *marþuz, from Proto-Indo-European *martu- (bride).

    Pronunciation

    Noun

    marta f (plural martas)

    1. marten.

    Spanish

    Etymology

    From French marte

    Noun

    marta f (plural martas)

    1. marten
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.