manumitir
Spanish
Etymology
Verb
manumitir (first-person singular present manumito, first-person singular preterite manumití, past participle manumitido)
- (transitive) to manumit, to emancipate (to free from slavery)
Conjugation
- Irregular past participle
- 1 Mostly obsolete form, now mainly used in legal jargon.
- 2 Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
► <a class='CategoryTreeLabel CategoryTreeLabelNs14 CategoryTreeLabelCategory' href='/wiki/Category:Spanish_verbs_ending_in_-ir_(conjugation_manumitir)' title='Category:Spanish verbs ending in -ir (conjugation manumitir)'>Spanish verbs ending in -ir (conjugation manumitir)</a>
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive manumitir | |||||||
dative | manumitirme | manumitirte | manumitirle, manumitirse | manumitirnos | manumitiros | manumitirles, manumitirse | |
accusative | manumitirme | manumitirte | manumitirlo, manumitirla, manumitirse | manumitirnos | manumitiros | manumitirlos, manumitirlas, manumitirse | |
with gerund manumitiendo | |||||||
dative | manumitiéndome | manumitiéndote | manumitiéndole, manumitiéndose | manumitiéndonos | manumitiéndoos | manumitiéndoles, manumitiéndose | |
accusative | manumitiéndome | manumitiéndote | manumitiéndolo, manumitiéndola, manumitiéndose | manumitiéndonos | manumitiéndoos | manumitiéndolos, manumitiéndolas, manumitiéndose | |
with informal second-person singular imperative manumite | |||||||
dative | manumíteme | manumítete | manumítele | manumítenos | not used | manumíteles | |
accusative | manumíteme | manumítete | manumítelo, manumítela | manumítenos | not used | manumítelos, manumítelas | |
with formal second-person singular imperative manumita | |||||||
dative | manumítame | not used | manumítale, manumítase | manumítanos | not used | manumítales | |
accusative | manumítame | not used | manumítalo, manumítala, manumítase | manumítanos | not used | manumítalos, manumítalas | |
with first-person plural imperative manumitamos | |||||||
dative | not used | manumitámoste | manumitámosle | manumitámonos | manumitámoos | manumitámosles | |
accusative | not used | manumitámoste | manumitámoslo, manumitámosla | manumitámonos | manumitámoos | manumitámoslos, manumitámoslas | |
with informal second-person plural imperative manumitid | |||||||
dative | manumitidme | not used | manumitidle | manumitidnos | manumitíos | manumitidles | |
accusative | manumitidme | not used | manumitidlo, manumitidla | manumitidnos | manumitíos | manumitidlos, manumitidlas | |
with formal second-person plural imperative manumitan | |||||||
dative | manumítanme | not used | manumítanle | manumítannos | not used | manumítanles, manumítanse | |
accusative | manumítanme | not used | manumítanlo, manumítanla | manumítannos | not used | manumítanlos, manumítanlas, manumítanse |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.