manumissus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of manūmittō.

Participle

manūmissus m (feminine manūmissa, neuter manūmissum); first/second declension

  1. released, freed, emancipated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative manūmissus manūmissa manūmissum manūmissī manūmissae manūmissa
Genitive manūmissī manūmissae manūmissī manūmissōrum manūmissārum manūmissōrum
Dative manūmissō manūmissae manūmissō manūmissīs manūmissīs manūmissīs
Accusative manūmissum manūmissam manūmissum manūmissōs manūmissās manūmissa
Ablative manūmissō manūmissā manūmissō manūmissīs manūmissīs manūmissīs
Vocative manūmisse manūmissa manūmissum manūmissī manūmissae manūmissa

References

  • manumissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • manumissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • manumissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.