manipularis

Latin

Etymology

From manipulus + -ālis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ma.ni.puˈlaː.ris/, [ma.nɪ.pʊˈɫaː.rɪs]

Adjective

manipulāris (neuter manipulāre); third declension

  1. maniple (attributive)
  2. private (soldier)

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative manipulāris manipulāre manipulārēs manipulāria
Genitive manipulāris manipulāris manipulārium manipulārium
Dative manipulārī manipulārī manipulāribus manipulāribus
Accusative manipulārem manipulāre manipulārēs, manipulārīs manipulāria
Ablative manipulārī manipulārī manipulāribus manipulāribus
Vocative manipulāris manipulāre manipulārēs manipulāria

Noun

manipulāris f (genitive manipulāris); third declension

  1. private (soldier of a maniple)
  2. (chiefly in the plural) comrade(s)

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative manipulāris manipulārēs
Genitive manipulāris manipulārum
Dative manipulārī manipulāribus
Accusative manipulārem manipulārēs
Ablative manipulāre manipulāribus
Vocative manipulāris manipulārēs

References

  • manipularis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • manipularis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • manipularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.