mandibula

See also: mandíbula

English

Etymology

Latin mandibula

Pronunciation

  • IPA(key): /mænˈdɪbjulə/, IPA(key): /mænˈdɪbjuˌli/

Noun

mandibula (plural mandibulae)

  1. (anatomy) mandible

Finnish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmɑndibulɑ/, [ˈmɑndibulɑ]
  • Hyphenation: man‧di‧bu‧la

Noun

mandibula

  1. mandible

Declension

Inflection of mandibula (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative mandibula mandibulat
genitive mandibulan mandibulojen
partitive mandibulaa mandibuloja
illative mandibulaan mandibuloihin
singular plural
nominative mandibula mandibulat
accusative nom. mandibula mandibulat
gen. mandibulan
genitive mandibulan mandibulojen
mandibulainrare
partitive mandibulaa mandibuloja
inessive mandibulassa mandibuloissa
elative mandibulasta mandibuloista
illative mandibulaan mandibuloihin
adessive mandibulalla mandibuloilla
ablative mandibulalta mandibuloilta
allative mandibulalle mandibuloille
essive mandibulana mandibuloina
translative mandibulaksi mandibuloiksi
instructive mandibuloin
abessive mandibulatta mandibuloitta
comitative mandibuloineen

Latin

Alternative forms

  • mandibulum

Etymology

From mand(ere) + -bula.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /manˈdi.bu.la/, [manˈdɪ.bʊ.ɫa]

Noun

mandibula f (genitive mandibulae); first declension

  1. jaw

Declension

First declension.

Case Singular Plural
Nominative mandibula mandibulae
Genitive mandibulae mandibulārum
Dative mandibulae mandibulīs
Accusative mandibulam mandibulās
Ablative mandibulā mandibulīs
Vocative mandibula mandibulae

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.