mamić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *mamiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈma.mʲit͡ɕ/

Verb

mamić impf (perfective omamić)

  1. (transitive) to tantalize, to tempt, to entice
  2. (transitive) to delude

Conjugation
Conjugation of mamić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive mamić
present tense 1st mamię mamimy
2nd mamisz mamicie
3rd mami mamią
past tense 1st mamiłem mamiłam mamiliśmy mamiłyśmy
2nd mamiłeś mamiłaś mamiliście mamiłyście
3rd mamił mamiła mamiło mamili mamiły
future tense 1st będę mamił1 będę mamiła1 będziemy mamili1 będziemy mamiły1
2nd będziesz mamił1 będziesz mamiła1 będziecie mamili1 będziecie mamiły1
3rd będzie mamił1 będzie mamiła1 będzie mamiło1 będą mamili1 będą mamiły1
conditional 1st mamiłbym mamiłabym mamilibyśmy mamiłybyśmy
2nd mamiłbyś mamiłabyś mamilibyście mamiłybyście
3rd mamiłby mamiłaby mamiłoby mamiliby mamiłyby
imperative 1st — mammy
2nd mam mamcie
3rd niech mami niech mamią
active adjectival participle mamiący mamiąca mamiące mamiący mamiące
passive adjectival participle mamiony mamiona mamione mamieni mamione
contemporary adverbial participle mamiąc
impersonal past mamiono
verbal noun mamienie
1 or: będę mamić, będziesz mamić etc.

Synonyms

Derived terms

Further reading
  • mamić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.