linguatus

Latin

Etymology

From lingua (tongue, language)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /linˈɡʷaː.tus/, [lɪŋˈɡʷaː.tʊs]

Adjective

linguātus (feminine linguāta, neuter linguātum); first/second declension

  1. eloquent; gifted in speech

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative linguātus linguāta linguātum linguātī linguātae linguāta
Genitive linguātī linguātae linguātī linguātōrum linguātārum linguātōrum
Dative linguātō linguātae linguātō linguātīs linguātīs linguātīs
Accusative linguātum linguātam linguātum linguātōs linguātās linguāta
Ablative linguātō linguātā linguātō linguātīs linguātīs linguātīs
Vocative linguāte linguāta linguātum linguātī linguātae linguāta
  • lingulus
  • lingulōsitās
  • lingulōsus

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.