liggia
Old Swedish
Etymology
From Old Norse liggja, from Proto-Germanic *ligjaną.
Conjugation
Conjugation of liggia (strong)
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | liggia | — | |||
participle | liggiandi, liggiande | lighat (n) | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | ligger | liggi, ligge | — | lā | lāghi, lāghe |
þū | ligger | liggi, ligge | ligg | lāt | lāghi, lāghe |
han | ligger | liggi, ligge | — | lā | lāghi, lāghe |
vīr | liggium, liggiom | liggium, liggiom | liggium, liggiom | lāghum, lāghom | lāghum, lāghom |
īr | liggin | liggin | liggin | lāghin | lāghin |
þēr | liggia | liggin | — | lāghu, -o | lāghin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | — | — | — | — | — |
þū | — | — | — | — | — |
han | — | — | — | — | — |
vīr | — | — | — | — | — |
īr | — | — | — | — | — |
þēr | — | — | — | — | — |
Descendants
- Swedish: ligga
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.