leżeć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ležati, from Proto-Indo-European *légʰyeti, from *legʰ-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈlɛ.ʐɛt͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

leżeć impf (perfective poleżeć)

  1. (intransitive) to lie (to be in horizontal position)
  2. (intransitive) to lie (to be situated)
    Pieniądze leżą na stole.

Conjugation
Conjugation of leżeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive leżeć
present tense 1st leżę leżymy
2nd leżysz leżycie
3rd leży leżą
past tense 1st leżałem leżałam leżeliśmy leżałyśmy
2nd leżałeś leżałaś leżeliście leżałyście
3rd leżał leżała leżało leżeli leżały
future tense 1st będę leżał1 będę leżała1 będziemy leżeli1 będziemy leżały1
2nd będziesz leżał1 będziesz leżała1 będziecie leżeli1 będziecie leżały1
3rd będzie leżał1 będzie leżała1 będzie leżało1 będą leżeli1 będą leżały1
conditional 1st leżałbym leżałabym leżelibyśmy leżałybyśmy
2nd leżałbyś leżałabyś leżelibyście leżałybyście
3rd leżałby leżałaby leżałoby leżeliby leżałyby
imperative 1st — leżmy
2nd leż leżcie
3rd niech leży niech leżą
active adjectival participle leżący leżąca leżące leżący leżące
contemporary adverbial participle leżąc
1 or: będę leżeć, będziesz leżeć etc.
Derived terms

Further reading
  • leżeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.