kłuć

See also: kluč and kľúč

Polish

Etymology

From Old Polish kłóć, from Proto-Slavic *kolti.

Pronunciation
  • IPA(key): /kwut͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Homophone: kłóć

Verb

kłuć impf (perfective ukłuć)

  1. (transitive) to prick, to prickle

Conjugation
Conjugation of kłuć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kłuć
present tense 1st kłuję kłujemy
2nd kłujesz kłujecie
3rd kłuje kłują
past tense 1st kłułem kłułam kłuliśmy kłułyśmy
2nd kłułeś kłułaś kłuliście kłułyście
3rd kłuł kłuła kłuło kłuli kłuły
future tense 1st będę kłuł1 będę kłuła1 będziemy kłuli1 będziemy kłuły1
2nd będziesz kłuł1 będziesz kłuła1 będziecie kłuli1 będziecie kłuły1
3rd będzie kłuł1 będzie kłuła1 będzie kłuło1 będą kłuli1 będą kłuły1
conditional 1st kłułbym kłułabym kłulibyśmy kłułybyśmy
2nd kłułbyś kłułabyś kłulibyście kłułybyście
3rd kłułby kłułaby kłułoby kłuliby kłułyby
imperative 1st — kłujmy
2nd kłuj kłujcie
3rd niech kłuje niech kłują
active adjectival participle kłujący kłująca kłujące kłujący kłujące
passive adjectival participle kłuty kłuta kłute kłuci kłute
contemporary adverbial participle kłując
impersonal past kłuto
verbal noun kłucie
1 or: będę kłuć, będziesz kłuć etc.

Further reading
  • kłuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.