kıyamet

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قیامت‎ (qiyâmat), from Arabic قِيَامَة‎ (qiyāma, “resurrection, upheaval”).

Pronunciation
  • IPA(key): /kɯjaːmet/
  • Hyphenation: kı‧yа‧met

Noun

kıyāmet (definite accusative kıyameti, plural kıyametler)

  1. judgement day
  2. uproar
  3. bad weather

Declension
Inflection
Nominative kıyamet
Definite accusative kıyameti
Singular Plural
Nominative kıyamet kıyametler
Definite accusative kıyameti kıyametleri
Dative kıyamete kıyametlere
Locative kıyamette kıyametlerde
Ablative kıyametten kıyametlerden
Genitive kıyametin kıyametlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kıyametim kıyametlerim
2nd singular kıyametin kıyametlerin
3rd singular kıyameti kıyametleri
1st plural kıyametimiz kıyametlerimiz
2nd plural kıyametiniz kıyametleriniz
3rd plural kıyametleri kıyametleri
  • kış kıyamet (3)
  • kıyamet kopmak (1)
  • kızılca kıyamet (2)

Descendants
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.