kąsać

See also: kasać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kǫsati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔ̃.sat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

kąsać impf (perfective ukąsić or pokąsać)

  1. (transitive) to bite
  2. (transitive) to sting

Conjugation
Conjugation of kąsać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kąsać
present tense 1st kąsam kąsamy
2nd kąsasz kąsacie
3rd kąsa kąsają
past tense 1st kąsałem kąsałam kąsaliśmy kąsałyśmy
2nd kąsałeś kąsałaś kąsaliście kąsałyście
3rd kąsał kąsała kąsało kąsali kąsały
future tense 1st będę kąsał1 będę kąsała1 będziemy kąsali1 będziemy kąsały1
2nd będziesz kąsał1 będziesz kąsała1 będziecie kąsali1 będziecie kąsały1
3rd będzie kąsał1 będzie kąsała1 będzie kąsało1 będą kąsali1 będą kąsały1
conditional 1st kąsałbym kąsałabym kąsalibyśmy kąsałybyśmy
2nd kąsałbyś kąsałabyś kąsalibyście kąsałybyście
3rd kąsałby kąsałaby kąsałoby kąsaliby kąsałyby
imperative 1st — kąsajmy
2nd kąsaj kąsajcie
3rd niech kąsa niech kąsają
active adjectival participle kąsający kąsająca kąsające kąsający kąsające
passive adjectival participle kąsany kąsana kąsane kąsani kąsane
contemporary adverbial participle kąsając
impersonal past kąsano
verbal noun kąsanie
1 or: będę kąsać, będziesz kąsać etc.

Synonyms

Further reading
  • kąsać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.