kuyu

See also: kǔyú

Garawa

Verb

kuyu

  1. take

References

  • Ilana Mushin, A Grammar of (Western) Garrwa (2012)

Swahili

Noun

kuyu (ma class, plural makuyu)

  1. (wild) fig

Turkish

kuyu

Etymology

From Old Anatolian Turkish [script needed] (kuyug), [script needed] (kudıg), from Proto-Turkic *Kud-.

Pronunciation

  • IPA(key): /kuˈju/

Noun

kuyu (definite accusative kuyuyu, plural kuyular)

  1. well (a hole sunk into the ground as a source of water, oil, natural gas or other fluids)

Declension

Inflection
Nominative kuyu
Definite accusative kuyuyu
Singular Plural
Nominative kuyu kuyular
Definite accusative kuyuyu kuyuları
Dative kuyuya kuyulara
Locative kuyuda kuyularda
Ablative kuyudan kuyulardan
Genitive kuyunun kuyuların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kuyum kuyularım
2nd singular kuyun kuyuların
3rd singular kuyusu kuyuları
1st plural kuyumuz kuyularımız
2nd plural kuyunuz kuyularınız
3rd plural kuyuları kuyuları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kuyuyum kuyularım
2nd singular kuyusun kuyularsın
3rd singular kuyu
kuyudur
kuyular
kuyulardır
1st plural kuyuyuz kuyularız
2nd plural kuyusunuz kuyularsınız
3rd plural kuyular kuyulardır
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.