kuyruk

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قویروق (kuyruk, tail, queue), from Proto-Turkic *kudruk (tail). Cognate with Old Turkic 𐰴𐰆𐰑𐰺𐰆𐰸 (qudruq, tail), Kyrgyz куйрук (kuyruk, tail), Yakut кутурук (kuturuk, tail).

Pronunciation

  • IPA(key): [kujɾuc]

Noun

kuyruk (definite accusative kuyruğu, plural kuyruklar)

  1. tail
  2. queue

Declension

Inflection
Nominative kuyruk
Definite accusative kuyruğu
Singular Plural
Nominative kuyruk kuyruklar
Definite accusative kuyruğu kuyrukları
Dative kuyruğa kuyruklara
Locative kuyrukta kuyruklarda
Ablative kuyruktan kuyruklardan
Genitive kuyruğun kuyrukların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kuyruğum kuyruklarım
2nd singular kuyruğun kuyrukların
3rd singular kuyruğu kuyrukları
1st plural kuyruğumuz kuyruklarımız
2nd plural kuyruğunuz kuyruklarınız
3rd plural kuyrukları kuyrukları
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.