kusić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kusiti, from Proto-Germanic *kauzijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈku.ɕit͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

kusić impf (perfective skusić)

  1. (transitive) to tempt (to provoke someone to do wrong)

Conjugation
Conjugation of kusić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kusić
present tense 1st kuszę kusimy
2nd kusisz kusicie
3rd kusi kuszą
past tense 1st kusiłem kusiłam kusiliśmy kusiłyśmy
2nd kusiłeś kusiłaś kusiliście kusiłyście
3rd kusił kusiła kusiło kusili kusiły
future tense 1st będę kusił1 będę kusiła1 będziemy kusili1 będziemy kusiły1
2nd będziesz kusił1 będziesz kusiła1 będziecie kusili1 będziecie kusiły1
3rd będzie kusił1 będzie kusiła1 będzie kusiło1 będą kusili1 będą kusiły1
conditional 1st kusiłbym kusiłabym kusilibyśmy kusiłybyśmy
2nd kusiłbyś kusiłabyś kusilibyście kusiłybyście
3rd kusiłby kusiłaby kusiłoby kusiliby kusiłyby
imperative 1st — kuśmy
2nd kuś kuście
3rd niech kusi niech kuszą
active adjectival participle kuszący kusząca kuszące kuszący kuszące
passive adjectival participle kuszony kuszona kuszone kuszeni kuszone
contemporary adverbial participle kusząc
impersonal past kuszono
verbal noun kuszenie
1 or: będę kusić, będziesz kusić etc.

Further reading
  • kusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.