kumać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈku.mat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

kumać impf (perfective skumać)

  1. (colloquial) to get; to catch; to grok; to understand
    Teraz kumam.
    Now I get it.

Conjugation
Conjugation of kumać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kumać
present tense 1st kumam kumamy
2nd kumasz kumacie
3rd kuma kumają
past tense 1st kumałem kumałam kumaliśmy kumałyśmy
2nd kumałeś kumałaś kumaliście kumałyście
3rd kumał kumała kumało kumali kumały
future tense 1st będę kumał1 będę kumała1 będziemy kumali1 będziemy kumały1
2nd będziesz kumał1 będziesz kumała1 będziecie kumali1 będziecie kumały1
3rd będzie kumał1 będzie kumała1 będzie kumało1 będą kumali1 będą kumały1
conditional 1st kumałbym kumałabym kumalibyśmy kumałybyśmy
2nd kumałbyś kumałabyś kumalibyście kumałybyście
3rd kumałby kumałaby kumałoby kumaliby kumałyby
imperative 1st — kumajmy
2nd kumaj kumajcie
3rd niech kuma niech kumają
active adjectival participle kumający kumająca kumające kumający kumające
contemporary adverbial participle kumając
impersonal past kumano
verbal noun kumanie
1 or: będę kumać, będziesz kumać etc.

Derived terms
  • kumać się

Further reading
  • kumać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.