korbácsaim

Hungarian

Etymology

korbács + -aim (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkorbaːt͡ʃɒʲim]
  • Hyphenation: kor‧bá‧csa‧im

Noun

korbácsaim

  1. first-person singular (multiple possessions) possessive of korbács

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative korbácsaim
accusative korbácsaimat
dative korbácsaimnak
instrumental korbácsaimmal
causal-final korbácsaimért
translative korbácsaimmá
terminative korbácsaimig
essive-formal korbácsaimként
essive-modal korbácsaimul
inessive korbácsaimban
superessive korbácsaimon
adessive korbácsaimnál
illative korbácsaimba
sublative korbácsaimra
allative korbácsaimhoz
elative korbácsaimból
delative korbácsaimról
ablative korbácsaimtól
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.