koeaika

Finnish

Etymology

Compound of koe (test) + aika (time).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkoeʔʔˌɑikɑ/
  • Hyphenation: ko‧e‧ai‧ka

Noun

koeaika

  1. (labour law) probation, probationary period
  2. trial period, testing period
  3. parole

Declension

Inflection of koeaika (Kotus type 9/kala, ik-j gradation)
nominative koeaika koeajat
genitive koeajan koeaikojen
partitive koeaikaa koeaikoja
illative koeaikaan koeaikoihin
singular plural
nominative koeaika koeajat
accusative nom. koeaika koeajat
gen. koeajan
genitive koeajan koeaikojen
koeaikainrare
partitive koeaikaa koeaikoja
inessive koeajassa koeajoissa
elative koeajasta koeajoista
illative koeaikaan koeaikoihin
adessive koeajalla koeajoilla
ablative koeajalta koeajoilta
allative koeajalle koeajoille
essive koeaikana koeaikoina
translative koeajaksi koeajoiksi
instructive koeajoin
abessive koeajatta koeajoitta
comitative koeaikoineen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.