klaarkomen

Dutch

Etymology

From klaar (ready) + komen (to come). Compare to and distinguish neatly from German klarkommen (to manage, to get by).

Pronunciation

  • (file)

Verb

klaarkomen

  1. (rare) to get ready; to finish a task, to be finished
    Deze brug is vorige maand eindelijk klaargekomen.
    This bridge finally reached completion last month.
  2. (informal) to come, to reach orgasm

Inflection

Inflection of klaarkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive klaarkomen
past singular kwam klaar
past participle klaargekomen
infinitive klaarkomen
gerund klaarkomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom klaarkwam klaarklaarkomklaarkwam
2nd person sing. (jij) komt klaarkwam klaarklaarkomtklaarkwam
2nd person sing. (u) komt klaarkwam klaarklaarkomtklaarkwam
2nd person sing. (gij) komt klaarkwaamt klaarklaarkomtklaarkwaamt
3rd person singular komt klaarkwam klaarklaarkomtklaarkwam
plural komen klaarkwamen klaarklaarkomenklaarkwamen
subjunctive sing.1 kome klaarkwame klaarklaarkomeklaarkwame
subjunctive plur.1 komen klaarkwamen klaarklaarkomenklaarkwamen
imperative sing. kom klaar
imperative plur.1 komt klaar
participles klaarkomendklaargekomen
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.