kiu

ki- (“interrogative and relative correlative prefix”) + -u (“correlative suffix of individuals”)

• Audio

  (file)

kiu (plural kiuj, accusative singular kiun, accusative plural kiujn)

1. who (the interrogative and relative correlative of individuals)

   Mi jam diris, ke mia frato, kiu estis iomete pli aĝa ol mi, mortis.

   I already said, that my brother, who was a little bit older than me, died.

2. (relative) which

   La vivo moviĝas laŭ bova rapideco sur la sunaj, ĉielgloraj deklivoj, kiuj falas de la piramidaj pintoj al la bordoj de la bluega oceano.

   Life moves ploddingly on the sunny, heavenly-glorious slopes, which fall from the piramidal peaks to the borders of the big blue ocean.

   Karlo restas fama pro la influo-batalo, kiun li entreprenis kontraŭ la Parlamento de Anglio.

   Charles remains famous for the influence battle, which he undertook against the English Parliament.

• kiu ajn (“whoever”)

kiu (accusative singular kiun, plural kiuj, accusative plural kiujn)

1. which, what

Like other interrogative and relative correlatives, kiu can be combined with ajn, the adverbial particle of generality. Kiu ajn thus means whoever.

From Proto-Polynesian *tiu, from Proto-Malayo-Polynesian *tiup (“blowing on”) (compare Malay tiup).

kiu

1. The name of a strong, moderately cold northwesterly wind.

Borrowed from the first character in Hokkien 茄仔 (kiô-á).

kiu

1. eggplant

kiu

1. The name of the Latin-script letter Q.

kiu

1. to work

• Ulrike Mosel, The Teop sketch grammar