kirándulás

Hungarian

Etymology

kirándul + -ás

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkiraːndulaːʃ]
  • Hyphenation: ki‧rán‧du‧lás

Noun

kirándulás (plural kirándulások)

  1. excursion, trip

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative kirándulás kirándulások
accusative kirándulást kirándulásokat
dative kirándulásnak kirándulásoknak
instrumental kirándulással kirándulásokkal
causal-final kirándulásért kirándulásokért
translative kirándulássá kirándulásokká
terminative kirándulásig kirándulásokig
essive-formal kirándulásként kirándulásokként
essive-modal
inessive kirándulásban kirándulásokban
superessive kiránduláson kirándulásokon
adessive kirándulásnál kirándulásoknál
illative kirándulásba kirándulásokba
sublative kirándulásra kirándulásokra
allative kiránduláshoz kirándulásokhoz
elative kirándulásból kirándulásokból
delative kirándulásról kirándulásokról
ablative kirándulástól kirándulásoktól
Possessive forms of kirándulás
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. kirándulásom kirándulásaim
2nd person sing. kirándulásod kirándulásaid
3rd person sing. kirándulása kirándulásai
1st person plural kirándulásunk kirándulásaink
2nd person plural kirándulásotok kirándulásaitok
3rd person plural kirándulásuk kirándulásaik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.