kiindulás

Hungarian

Etymology

kiindul + -ás

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkiindulaːʃ]
  • Hyphenation: ki‧in‧du‧lás

Noun

kiindulás (plural kiindulások)

  1. origin, start, starting point, point of departure

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative kiindulás kiindulások
accusative kiindulást kiindulásokat
dative kiindulásnak kiindulásoknak
instrumental kiindulással kiindulásokkal
causal-final kiindulásért kiindulásokért
translative kiindulássá kiindulásokká
terminative kiindulásig kiindulásokig
essive-formal kiindulásként kiindulásokként
essive-modal
inessive kiindulásban kiindulásokban
superessive kiinduláson kiindulásokon
adessive kiindulásnál kiindulásoknál
illative kiindulásba kiindulásokba
sublative kiindulásra kiindulásokra
allative kiinduláshoz kiindulásokhoz
elative kiindulásból kiindulásokból
delative kiindulásról kiindulásokról
ablative kiindulástól kiindulásoktól
Possessive forms of kiindulás
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. kiindulásom kiindulásaim
2nd person sing. kiindulásod kiindulásaid
3rd person sing. kiindulása kiindulásai
1st person plural kiindulásunk kiindulásaink
2nd person plural kiindulásotok kiindulásaitok
3rd person plural kiindulásuk kiindulásaik

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.