kichać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kyxati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʲi.xat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

kichać impf (perfective kichnąć)

  1. (intransitive) to sneeze (to expel air as a reflex induced by an irritation in the nose)

Conjugation
Conjugation of kichać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kichać
present tense 1st kicham kichamy
2nd kichasz kichacie
3rd kicha kichają
past tense 1st kichałem kichałam kichaliśmy kichałyśmy
2nd kichałeś kichałaś kichaliście kichałyście
3rd kichał kichała kichało kichali kichały
future tense 1st będę kichał1 będę kichała1 będziemy kichali1 będziemy kichały1
2nd będziesz kichał1 będziesz kichała1 będziecie kichali1 będziecie kichały1
3rd będzie kichał1 będzie kichała1 będzie kichało1 będą kichali1 będą kichały1
conditional 1st kichałbym kichałabym kichalibyśmy kichałybyśmy
2nd kichałbyś kichałabyś kichalibyście kichałybyście
3rd kichałby kichałaby kichałoby kichaliby kichałyby
imperative 1st — kichajmy
2nd kichaj kichajcie
3rd niech kicha niech kichają
active adjectival participle kichający kichająca kichające kichający kichające
contemporary adverbial participle kichając
impersonal past kichano
verbal noun kichanie
1 or: będę kichać, będziesz kichać etc.
  • (noun) kichnięcie
  • (adjective) zakichany

Further reading
  • kichać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.