kenno
Finnish
Etymology
From Proto-Germanic *hinnǭ, *hennǭ, compare Swedish hinna (“membrane, coating”)
Noun
kenno
Declension
Inflection of kenno (Kotus type 1/valo, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | kenno | kennot | |
genitive | kennon | kennojen | |
partitive | kennoa | kennoja | |
illative | kennoon | kennoihin | |
singular | plural | ||
nominative | kenno | kennot | |
accusative | nom. | kenno | kennot |
gen. | kennon | ||
genitive | kennon | kennojen | |
partitive | kennoa | kennoja | |
inessive | kennossa | kennoissa | |
elative | kennosta | kennoista | |
illative | kennoon | kennoihin | |
adessive | kennolla | kennoilla | |
ablative | kennolta | kennoilta | |
allative | kennolle | kennoille | |
essive | kennona | kennoina | |
translative | kennoksi | kennoiksi | |
instructive | — | kennoin | |
abessive | kennotta | kennoitta | |
comitative | — | kennoineen |
Derived terms
Compounds
References
- Häkkinen, Kaisa (2004-2005). Nykysuomen etymologinen sanakirja. Juva: WSOY. →ISBN.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.