kellokalle

Finnish

Etymology

kello + kalle

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkelːoˌkɑlːe/, [ˈke̞lːo̞ˌkɑlːe̞]
  • Hyphenation: kel‧lo‧kal‧le

Noun

kellokalle

  1. (slang) timekeeper (a person who keeps records of the hours of attendance of employees)

Declension

Inflection of kellokalle (Kotus type 8/nalle, no gradation)
nominative kellokalle kellokallet
genitive kellokallen kellokallejen
partitive kellokallea kellokalleja
illative kellokalleen kellokalleihin
singular plural
nominative kellokalle kellokallet
accusative nom. kellokalle kellokallet
gen. kellokallen
genitive kellokallen kellokallejen
kellokalleinrare
partitive kellokallea kellokalleja
inessive kellokallessa kellokalleissa
elative kellokallesta kellokalleista
illative kellokalleen kellokalleihin
adessive kellokallella kellokalleilla
ablative kellokallelta kellokalleilta
allative kellokallelle kellokalleille
essive kellokallena kellokalleina
translative kellokalleksi kellokalleiksi
instructive kellokallein
abessive kellokalletta kellokalleitta
comitative kellokalleineen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.